Depresif Ben : Dozi OLMAK...

Dandik bigün bugün,mutsuzum,içim bomboş,şöyle bi kenara fırlatsa biri beni, öyle kalırım attığı yerde,gıkım çıkmaz,mutsuzluklarımın nedenini bilmem bazen ,buda o bilmediklerimden,yada bilipte bilmemezlikten geldiklerimden.Siz nasıl olursunuz bilmiyorum mutsuzken,ben kaparım kendimi kimseyle konuşmam, mutsuzsam başkalarıda beni görüp mutsuz olmasın  diye , ben hemen alırım çünkü başkalarının iyi yada kötü enerjilerini herkesi de öyle sanıyorum.Sorunu halledip, normale dönüp insan içine çıkarım,yanlızlığı severim genelde,hiç sıkılmam ,tek çocuk olmanın büyük bi artısıdır bu,bana kağıt kalem,bi kaç kitap bide koltuk ver kapat bomboş bi odaya,günlerce kalırım ,kendimi oyalamayı bilirim,tek çocukların öğrendiği ilk şey kendinin arkadaşı olabilmektir.

Çok zor günlerimde oldu,işin içinden çıkamayacağımı zannettiğim evet şimdi tamamen boka battın kızım dediğim,öyle günlerde yatağıma uzanıp DOZİ'yi (kedim) izlerdim,o kadar çok kez onun yerinde olmak istemişimdir ,sadece uyumak,uyanmak,oyun oynamak,kendimi sevdirmek ne güzel bi hayat.

Neyyse yinede hayat güzel ben acılarıda seviyorum,olmasa bugünkü ben olmazdım,ergenlik yıllarımda çok sivri ve dik bi karakterdim,hayat öyle güzel törpüledi ki sivri uçlarımı,Helal Olsun diyorum,bükemeyeceğin eli öpeceksin...

Çeşitli dönemlerde hep uçlarda oldum bazen bi uçta bi müddet sonra bir diğer uçta,her yeri gezdim yani en iyiyi arama yolunda,arayışı severim,arayan aradığını bulur sonunda,bende hep bi merak,bi arayış,kimim ben,neyim,niye geldim,sorular,sorular.bigün iyi biri olmaya karar vermeler 3 gün sonra o tezi çürütüp kötü olmalar,ohoo neler neler.

Sonunda bugün bulunduğum yere gelmem,yıllarımı  aldı,kimbilir kaç günlük,kaç kitap bitti,bugünkü beni seviyorum gerçekten,çok emek verdim ona çünkü,insan emeğini seviyor sanırım.

Yinnede bazen mutsuz hissettiğimde keşke yatağımla bütünleşsem yada DOZİ olsam demeden duramıyorum.

-Dozi bugün sen olayımmı ?

-ben kim olcam?

-sende ben ol.

-senin hayat çekilmez,iyimim böle dokunma.

-bugün sana yemek yok.