Yıkık BEN : Yan Demir,yan ve istediğim şekle gir . . .

Bi kaç kez yıkıldım ben,toz oldum,yok oldum sıfır değil eksiydim ve çok değerliydi sıfır.
Hiç bişeyim yoktu elimde,odam , yatağım ve kedimden başka .O yatakta ve o odada kaç uyanmak istemediğim gün geçirdim,yada kaç kez sabaha karşı içimde yananan ateş uyandırdı beni , tık diye açtı gözlerimi bilmiyorum.
kaç kere sordum acaba kendime,  ben yarın neden uyanmalıyım ki diye ,yada kaç kere ışığı,önümü görebilecekmiyim acaba diye düşündümm.
Neden ben  ! dediğim günlerim oldu,iç ses herseyin bir nedeni var diyordu ,bunu biliyordumda ama acım o kadar büyüktükü yutuyordu iç sesi,ve o sesden nefret ediyordu acı ,sadece neden diyordumm , neden ? acı ise beni yaşa diyordu dibe vurr,sonra son hızla vur ayağını yere ve o hızla yüksel.
o günlerde bana yardım elini uzatan tek şey kitaplardıı,onlarla unutuyordum acımı kısa bi sürede olsa,yada onlar sayesinde umut yeşeriyordu içimde yeniden ayağa kalkabilmek için.
sevdiğim dostlarım hep vardıı,ama ben acıyı anlatabilen bi insan değilim,bencilim acılarım konusunda,kimseyle paylaşmak istemiyordumm.
Yaşarken  , acı taze iken sorguluyorsun,neden ben diyorsun,ama acın dinince , büyük fotoğrafın farkına varıyor , neden sonuç ilişkisini  ancak o zaman kurabiliyorsun.
Sonra bigün artık eminsin tüm olup bitenden.
Hayatta acılar var yaşanıcak,geçicek,ders alınıcak,yine yapılıcak
Bunları hepsi sırası değiişen bir şekilde nefes aldıkça yaşanıcak aslında hersey sen ne yaparsan yap,nekadar sorgularsan sorgula, OLMASI GEREKTİĞİ GİBİ OLUCAK . . .