Depresif BEN : Hakliymissin Anne ...

Bazen cok basit geliyor hayat ,bazense bir o kadar zor ve karisik,
Bazen hepimiz yasicaz ve olucez iste sonunda diyorum,
Bazen bi bakiyorum evrenin sirrini cozmeye calisiyorum :)
Bazilari neredeyse hic birsey yasamadan,erkenden gocup gidiyor ,ardindan,bu simdi ne gordu ki bu hayatta diyorum.
Bazilarinin gozleri ise oyle guzel seylere sahit oluyorki,bunun artik cennete gitmek icin olmesine gerek yok,cennete bu dunyada sahip zaten diyorum.
Guzel dost sohbetlerinin
Kalabalik sofralarin,
Ardi ardina patlatilan kahkahalarin degerini anliyorum,ozluyorum kendi kahkahami,icimden diyorum ki ne onemli seymis katila katila gulmek.
Sonra sukrediyorum , yasanmisliklarim,daha onceden atilmis sen kahkahalarim ve yeri doldurulamayacak anilarim oldugu icin.
ben mutlu anilari, az mutlu gunlerde ,cekmeceden cikarip yeniden mutlu olanlardanim
Bazen secici olmaktan nefret ediyorum.
Cunku zaman zaman konusucak birileri oluyor etrafimda ama konusulanlar acmiyor beni, yetmiyor mutlu etmeye.
Oyle zamanlarda diyorum ki " neden boyleyim ? neden herkesle konusabilen herkesle vakit gecirebilenlerden degilim ?"
Neden sikilganlar,'ortamdan kosarcasina kacmak isteyenler kulubu'nun iflah olmaz bir uyesiyim .
Nedir beni tatmin etmeyen bir sohbettense yalniz olmayi tercih etme sebebim ?
Dur iste orda,konusmaya,konu bulmaya calis,ilgili gorun,sende soru sor,yok iste yokk olmuyor,olduramiyorum.
Bu ozelligim,herseyin istedigim gibi olmadigi zamanlarda basima bela oluyor,cunku artik eskiden olmayan zorunluluklarim var.
Annem derdi gecmiste,"simdi birakip gitme,sevmedigin ortama girmeme luksun var,bakalim ilerde mecbur olunca ne yapacaksin,yerinde olsam simdiden alistirirdim kendimi" diye.Simdi anliyorum ne demek oldugunu ve bunu soylemekten nefret etsemde;
Yine ve Yeniden sen Hakliymissin ANNE...