Gitmiyorum,hiç bir yere gitmiyorum,vazgeçtim evde oturucam...
hıh zaten nereye gidicektim ki her gün gittiğim ve tek sosyal hayatım olan
gym'e.
ama kendimi aynanın karşısında en güzel kıyafetlerimi giyip çıkartırken ve
sonunda birine karar verip,yaptığım en iyi makyajı yapmaya çalışırken buldum.
hı hı evet,bencede saçma,gyme gidiyorum altı üstü,ne kıyafeti ne makyajı ?
anladım ki ben dışarı çıkmayı,sosyal hayata karışmayı,giyinmeyi,süslenmeyi
insan görmeyi,onlarla konuşmayı,insanları izlemeyi özledim.biliyorum kulağa
fazla depresif geliyor ama böyle ,üzgünüm.
zaman benim için pekde kolay geçmiyor bu aralar,ki zaten sevmem kendisini
zor geçince daha da bir çekilmez oluyor.
spor yapmam lazımdı oysaki,akşam yiyeceğim yemeği hak etmem için.
vazgeçtim,o kılıkla ve makyajla oturuyorum şuan salonun ortasında
ve bana en iyi gelen şeyi yapıyorum,içimi döküyorum buraya...
Hep küçük bir yerde yaşamak istemişimdir,eski takipçilerim
bilirler,küçük dedik ama sokakda insan olmasın demedik be hacı,bu kadar da değil yani
hele ki ben,insandan beslenen ben,insan seven,insan izleyen,insanı merak eden ben.
sokaklarda,kar,martı,ve köpek bokundan başka birşey yok.
bakalım yazın gelmesini bekliyorum,bol bol yemek yapıyorum(fazla yemiyorum merak etmeyin
ama hala 55 kg yim :(),prison break seyrediyorum,gym e gidiyorum,hıı bide bu aralar
yakında gireceğim ehliyet sınavına çalışıyorum.
bide benim şu unutkanlığım ne olcak ya,acaip bişekilde unutkanım,eşim sallamdığım şeyleri unuttuğumu söylüyor,emin değilim haklı olabilir.okuduğum kitaplar aklımda kalsa alim olmuştum.kalmıyor bişey aklımda.bi yandanda çöplük gibi bi hafızam var desem ,bana hadi ordan dersiniz biliyorum ama gerçek,kimsenin hatırlamayacağı öyle boktan öyle minik detaylarda aklımda kalır yıllarca.anlamıyorum kendimi.yine çelişiyorum.
neyse bu aralar bende durumlar böylee işte...
Çelişen öpücük