Karmaşık Ben : Anarşist Kıvrımlar ...

Icinde bulundugun kaostan kurtulmadan goremiyorsun kendi gerceklerini . Hatta kendini , ne istedigini bile bilmiyorsun o karmasanin icinde.  Sadece nefes aliyor ve yasiyorum saniyorsun . 

Zaman hizla akip geciyor,  etrafinda birseyler oluyor herkes birsey soyluyor , annen bunu yapmani istiyor ,baban onu yapmani istemiyor , eve gec gelme komsu teyze goruyor , dedikodun donuyor... Ve  sen nefes aliyorsun , yasiyorum saniyorsun ...

Zaman geciyor , calisman gerekiyor,  yasitlarin evleniyor , arkadaslarin yukseliyor , depresyonun nüksediyor , sen yine nefes aliyorum saniyorsun , yaniliyorsun . ..

Daha kendinle karşılaşmadan geciyor gunlerin , durup bir kere bile ic sesini dinlemedin . Belki de sen hiç onlari yapmak istemedin . . . 

Kir kabugunu  ... O yumurtadan , kabuklarindan kurtulmadan baslamayacak hayatin . 

Ben mi ? Daha yeni kabuklarimi uzerimden ellerimle ayikliyorum ,  ve aradan suzulen gunes isigi yeni bir baslangici hatirlatiyor bana ,  Heycanlaniyorum ve heyecansiz olan herseyi herkesi reddediyorum. Ruhumun anarsist yanini tatmin ediyorum reddederek . Dislanmislara kucak aciyor sevilenleri reddediyorum , duzeni reddediyor , duzensizlige kol kanat geriyorum . . . 

Cocukken düşünürdüm ,  niye saclarim diger kizlar gibi dümdüz degil de , kafamin Üstünde kivrimlar olusturarak cığlık çığlığa firliyorlar kafa derimden diye . Artik biliyorum , onlarda ruhum gibi düzenden  ve düzlükten nefret etmek icin  futursuzca kivriliyorlar  . Bazen sacim da kafam gibi cözülemeyen yumaklarin ev sahibi oluyor ,olsun seviyorum o duzensiz duzenimi , arsiz yumaklarimi .Bazen çözmek icin ugrasiyor , yapamazsam makasi vuruyor kurtuluyorum. 

 Sonra da diyorum ki ; iyi ki Dümdüz saçlarım yok !  :))) 

Doz