' Evet, bitti işte bu sondu ! ' dediğimde sesimdeki isyan , hep yeni bir başlangıcı müjdeledi bana. Ya ben
son'ları yaşamayı beceremiyorum ya da gerçekten herhangi bir son yok bu sonsuzluktaki dünyada.
Her yaşanılan sondan sonra ,yaşanmış güzellikler kalıyor elimde,yaşananlar en çirkininden bile olsa.
Zaman güçlü bir merhem kalbime,kalbimin ağır yaralarına sürdüğüm.Zaman gibi bir ilacım olduğu için
belki bu kadar cesurum ve yine bu yüzden olsa gerek yara almaktan korkmayan bu Don Kişot'luğum.
Sonlar mı aslolan bu hayatta,yoksa başlangıçlar mı ? Yoksa zaten her son ,gerçekten başka bir başlangıç mı ?Bence aslolan her sondan öğrendiklerimizle başlamamız,her yeni başlangıca.
Küçük bi tırtıl vardı,bir sürü zorluk gördü,açılığı,tokluğu,sıcağı,soğuğu,o biliyordu,öğrenmişti dostuna düşmanına nasıl davranması gerketiğini.
O yaşadı çirkinliğin acısını,çok üzüldü,alay edildi belkide o çirkin bedeniyle .Ama biliyordu,herseyin bir sırası vardı,acı çekenler birgün gülecek,gülenlerse öğrenecekti ağlamayı.O,direndi,dayandı ve yılmadı , sonunda o küçük çirkin hayatı,aldığı sayısız derslerle sona erdi .
Hayatta herseyin bir sırası vardı ve ' SON'dan sonra sırası gelen hep yeni bir başlangıçtı.
O çirkin bir tırtıl olarak sonlandırdı hayatını ama ödülü güzel bir KELEBEK olmaktı.
Gelen bir sonsa eğer,yaşanacak ilk şey yeni bir başlangıçmış meğer !
10 yorum:
Acı çeken tırtıl , mutlu kelebek :)
Başlığa bayıldım ;)
Seninde dediğin gibi aslında her son yepyeni bir başlangıcın sancılarla dolu müjdecisidir.
son olur biter, başlangıç olur devam eder. gelir, gider, alır, verir yok yok hayatın sırası yok. yok, eğer gerçekten hayatın bir sırası varsa "hayat bana hiç adil davranmıyor."
mavi,sadece başlığı mı beğendin :(
cemo,evet bu nedenle korkutmaz beni sonlar,çoğu zaman heycanlandırır.
claviceps,hayatın ne kadar adil olduğu konusu tartışılır,ama bildiğim bişey var,herşey başlar,hersey biter,bu böyle devam eder...
ozetle bi kapi kapanir ve hemen ardindan digeri acilir boyle bi dongu var hayatta."buyuk konusma basina gelir,neden oyle yapmis deme hayat bir gun nedenini ogretir"derdi rahmetli babanem.Hepimiz her sekle giriyoruz ve bence insanin karekterini genler kadar olmasa da hayat sartlari belirliyor.Yani iyi bir hayati olan ukala olurken,cile ceken birinin mutevazi olmasi gibi.Sizce?
adsız ,babannen yaşıyormu bilmem yaşıyorsa uzun ömürler,öldüyse rahmetler dilerim çok ama çok doğru söylemiş.İyi hayatı olanlar ukala,acı çekenler mutevazı tezine gelince,düşünüyorum,biraz katılıyor biraz katılmıyorum,o ukalalarında yaşadığı acılar vardır muhakkak,bence bu duyarlı olmak empati yapabilmek ile ilgili,yani çok iyi hayatımız olsa bile empati yaparak ve etraftaki insanların şartlarına gözlerimizi açarak mütevazı olabiliriz.ki zaten mütevazilik herseyin bu gün var yarın yok olduğunu bilen bir birey için kaçınılmaz bir özellikdir.
Hayat bize ne kadar ibretlik sahne varsa gösteriyor. biz de ders almasını bilmeliyiz. "Bir lokma bir hırka" lık nimet bile bize lütüftur aslında. Ama inancım zenginliği gösteriyor. Keşke edindiğim tüm zenginliklerimi bütün varlıklara gösterebilsem, paylaşabilsem. Daha da zenginleşip maneviyatımın tahtına oturabilsem. keşke gönül sultanı olabilsem.
İşte senin tüm yazdıklarında bu gizli hazineyi görebiliyorum. korkarım ki sana nazar değmesin..
kesinlikle cok guzel aciklamissin ,bende zaten karekterin tamami hayat sartlaina bagli demedim.Genlerde cok onemli dedim.Bugun iyi sartlara sahip biri yarin herseyini yitirebilir.Su an aklima gelen net bir ornek Deniz seki ornegi yillar evvel bir yarismada juri uyesiyken karsisina cikan Bayhana tepeden bakip hukum giymis biriyle ayni atmosferi paylasmam diyip cekip giderken bilirmiydi basina gelecekleri!!!Karsindakini anlamak icin ne durumda oldugunu,hayat sartlariyla bir butun degerlendirirsek sifre cozuluyr bence.Senin hayata bakis seklin cok guzel.Mutevazi,hosgorulu biri kaybetse bile daha az yara alir.Babanem 7 yil once rahmetli oldu,tekrar saol.
Profösör, çok teşekkürler,yine herzamanki gibi mutlu ettiniz beni.
Adsız,evet ,gördüğümüz her sart,iyi yada kötü yarın bizim içinde bulunduğumuz durum olabilir,bunun farkına varırsak,insanları yargılamayı bırakır anlamaya başlarız.Ve kimse kimsenin yerinde olmadan ne yaşadığını bilemez bu nedenle insanları davranışları yüzünden eleştirmek çok anlamsızdır,yarın aynı şartlarda o davranışı bizim sergilemeyeceğimizi kim bilebilir ?
Sadece tebessüm...
Yorum Gönder