Yalnızlığı severim.Düşünürüm yalnızken çoğu zaman.Nerden gelip nereye gittiğimi,neleri sevip neleri sevmediğimi,nerde olup nerde olmak istemediğimi,işte ben yalnızken hep bunları yaparım.
Yalnızlık hep tek başıma olduğumu hatırlatır bana.Kalabalıkta bile tek başıma,gülerken bile tek,konuşurken bile tek başıma,ağlarken bile tek olduğumu hissettirir hep bana yalnızlık.
Ben herşeyi kendime anlatırım,hep ben anlatırım ve hep ben dinlerim.Hep ben , üzülür halime yada hep ben sevinir.Ama hep ben,yalnızca ben,tek ben ve sadece ben , işte hepsi bu kadar.
Hep birilerine içimi döküp rahatlamak istediğimde yanımda sadece 'Ben' vardır.Hep birilerine sığınıp, hep birilerine sarılmak istediğimde , her zaman ruhuma sığınıp hep kendime sarılırım,çünkü yanımda yalnızca Ben varım.
Şimdi anlıyormusun kendimi neden bu kadar sevdiğimi, neden ruhuma ve düşüncelerime bu denli önem verdiğimi,işte sana tek bir kelimeyle merak ettiğin sorunun cevabı çünkü ben 'YALNIZIM'.Beni benden fazla kimse anlamıyor,beni benden fazla kimse dinlemiyor ve bana benden fazla kimse yardım edemiyor.
İşte hep bu yüzden, sadece ve sadece yalnızlık yüzünden !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder