Felsefik BEN : Minik Mutlu Damlalar (21 Ekim 99) ...

Bugün !

Evet ben bugün vardım ve öyle ya da böyle mutluydum işte.Biliyordum yarın kadar yakındı tatlı rüyanın kabuslarla bitmesi ama şimdi o tatlı rüyanın tam ortasındaydım ve bu büyünün bozulmamasını , kötü sonun gelmemesini istiyordum.

İstemek !

Sadece istemek yetermiydi ? Çabanın hiiç rolü yokmuydu ? Yoksa bu ikisi ayrılmaz bir bütünmüydü ?

işte bu soruların cevabını ararken geldi zaman.Kaçış yolu yoktu sanki,dört tarafım sarılıydı ve izin vermiyorlardı geçmeme Hüzün Askerleri.Çok yalvardım bırakın gideyim diye ama nafile ! Onlar göz yaşını bilmiyor , tanımıyor ve anlamıyorlar.

Sorunun cevabını araken cevabın ortasında buldum kendimi birden .Ama ne yazık ki benim cevabım yanlıştı ve cezam asıl doğrunun beynime kazınmasıydı en derin biçimde.İstemiyordum ,  benim olmayan bir doğru cevabı kabul edemezdi kalbim ve beynim.Yanlıştı belki cevabım ama benimdi , benliğimdi ve ne olursa olsun benim doğrumdu.

Kaçtım !

Kaçtım ve kurtuldum ,o istemediğim cezadan . Acılar çeke çeke, gözyaşları döke döke ve birçok kez tekrar yalvararak hüzün askerlerine ; beni azad etsinler diye , BULDUM sonunda BENİM olan ve DOĞRU olan CEVABI !

Artık kazımaya gerekyoktu doğruları beynime ve kalbime , çünkü bulmuştum,Ben bulmuştum.Ama üzüle üzüle ama ağlaya ağlaya, er yada geç ne fark ederdiki cevap Kendi Doğrum olduktan sonra.

İşte sonunda ' Ne zaman gelicek TANRIM ! ' diye beklediğim mutlu günler geldi. Hayır, hayatım değişmedi.Yine hersey yerli yerinde yani karma karışıktı,yine bazen üzülüyor,bazen ağlıyordum.Ama tabiki değişen bazı şeyler vardı.İşte bunlar ; Uğruna acılar çektiğim ve sonunda bulduğum doğru cevaplar :

DOĞRU CEVAP 1 :Yıllarca beklediğim ' Tanrım  gelsin artık mutlu günler' diye ağladığım zamanlarda, mutluluğun gözyaşlarım olduğuydu.

DOĞRU CEVAP 2 : ' Lütfen artık yalnız olmak istemiyorum , bana yardım et TANRIM ! ' dediğimde yakarışlarımda ki kalabalığın yalnız olmadığımı hatırlattığıydı.

DOĞRU CEVAP 3 : 'Değişsin artık bu düzeni bozuk ,yalancı dünya ! ' dediğimde ,dünyanı her saniyede kendini yenilediğiydi.

Evet , sorunun 3 doğru cevabı vardı , ve ben bunları tek başıma bulmuştum.

Artık ağladığımda bile mutluluk tüm vücudumda geziniyor,yalnızım diye bağırdığımda bile sesimi duyan birilerinin olması yalnızlığımı gideriyor.

Ve artık değişsin dediğim bu koca ve yaşlı dünyayı insan gibi küçücük bir canlının değiştiremeyeceğini anladım.

Bu dünyanın hızına ayarladım kendi küçük dünyamı ve bazen benim KÜÇÜK DÜNYAM bu büyük dünyadan daha hızlı dönüyor  . . .